Teoria rewolucji

Malcolm Gladwell, słynny kanadyjski gaduła, człowiek z fryzurą na widok której Jaga Hupało otwiera sobie żyły tępymi fryzjerskimi nożyczkami, wziął na warsztat Facebooka i Twittera. Small Change to próba wytłumaczenia entuzjastom zjawiska social media, że serwisy społecznościowe nie zmienią świata i nie dadzą nigdy początku żadnej akcji społecznej, która mogłaby z sukcesem walczyć z dyktaturą dyskryminacją czy złym prawem. Dowód? Słynna "twitterowa rewolucja" w Iranie, która okazała się wymysłem amerykańskich mediów. Irańczycy protestujący przeciw fałszerstwom w czasie wyborów w 2009 roku nie używali Twittera, by organizować się przeciw władzy. To leniwi amerykańscy dziennikarze korzystali z wpisów użytkowników Twittera komentujących zamieszki w Iranie biorąc je za głos irańskiej opozycji, mimo że były pisane po angielsku, a nie w farsi.

Twórcy Twittera bardzo się obruszyli na tekst Gladwella. Ale chyba ich gniew jest bezpodstawny. Twitter pozostanie genialnym narzędziem dla celebrytów, serwisem który przedefiniował pojęcie public relations. Rewolucje nadal będą wybuchały w prawdziwym świecie, a nie w wirtualnym.


The platforms of social media are built around weak ties. Twitter is a way of following (or being followed by) people you may never have met. Facebook is a tool for efficiently managing your acquaintances, for keeping up with the people you would not otherwise be able to stay in touch with. That’s why you can have a thousand “friends” on Facebook, as you never could in real life.
This is in many ways a wonderful thing. There is strength in weak ties, as the sociologist Mark Granovetter has observed. Our acquaintances—not our friends—are our greatest source of new ideas and information. The Internet lets us exploit the power of these kinds of distant connections with marvellous efficiency. It’s terrific at the diffusion of innovation, interdisciplinary collaboration, seamlessly matching up buyers and sellers, and the logistical functions of the dating world. But weak ties seldom lead to high-risk activism.

BTW: Co takiego ma w sobie Malcolm Gladwell, że gdy publikuje tekst w New Yorkerze, linkuje go do Facebooka ponad trzydzieści tysięcy ludzi?